Αυτή η στάση, για ποιον είναι;

Έχω ήδη μιλήσει για στάσεις που παγιδεύουν τους πεζούς, χωρίς έξοδο ή είσοδο, κλειστές από όλες τις μεριές εκτός από το δρόμο (εδώ).

Σήμερα θα μιλήσω για στάσεις από τις οποίες δε μπορείς ν' ανεβείς στο λεωφορείο.

Ξέρω πως δεν ξαφνιάζεστε γιατί τέτοιες στάσεις βλέπουμε κάθε μέρα - τις έχουμε συνηθίσει.
Πείτε μου όμως πώς θα κατεβάσω το καρότσι και πού θα το πάω.
Αν ο οδηγός καταλάβει την κατάσταση κι ανοίξει την πόρτα στο κενό ανάμεσα στ' αυτοκίνητα θα είμαι τυχερή. Ακόμα και τότε όμως δε θα μπορέσω ν' ανέβω πάνω στο πεζοδρόμιο γιατί μου κλείνουν το δρόμο οι στύλοι της στάσης. Μαμά και παιδιά θα βρεθούμε πάλι στο δρόμο αναζητώντας το επόμενο κενό ανάμεσα στα παρκαρισμένα, με τα αυτοκίνητα και τα μηχανάκια να περνούν ξυστά δίπλα μας. Για άτομα με κινητικές δυσκολίες, δε συζητάω καν.

Ευτυχώς κάποια στιγμή κάποιοι κατάλαβαν το πρόβλημα και σκέφτηκαν έξυπνα: "Αφού δεν υπάρχει τρόπος να κάνουμε τον έλληνα οδηγό να μην παρκάρει στις στάσεις, ας βάλουμε πλατφόρμες.
Οι περισσότεροι οδηγοί θα διστάσουν να παρκάρουν πάνω τους. Για τους άλλους, που θ' αφήσουν τ' αμάξι τους ένα εκατοστό πριν τη στάση (αντί για τα 12 μέτρα που προβλέπει ο κώδικας) δε μπορούμε να κάνουμε τίποτα, αλλά η πλατφόρμα θα φέρει τους επιβάτες πιο κοντά στο λεωφορείο."

Κι έτσι, αναγνωρίζοντας ότι το πρόβλημα δε λύνεται, οι ιθύνοντες επέλεξαν μια έξυπνη παράκαμψη. Το μόνο πρόβλημα είναι πως οι πλατφόρμες είναι πολύ λιγότερες από τις στάσεις.