Καροτσάκι για ψώνια που κλειδώνει σε ποδήλατο

Λιγάκι αργά, οι μαμάδες πληροφορήθηκαν για μια καινοτομία έλληνα σχεδιαστή:

TROLLY light & TROLLY style - Ελληνικό καροτσάκι για ψώνια κλειδώνει σε οποιοδήποτε ποδήλατο!!!

Ο Έλληνας Βιομηχανικός Σχεδιαστής Παύλος Νικολόπουλος, στην έκθεση "Greek Design = Good Design" που θα πραγματοποιηθεί στη Helexpo Athens από τις 28/11/2013 έως και τις 2/12/2013, με διοργανωτή τον ΟΒΙ, θα παρουσιάσει το project του το οποίο αφορά σε καροτσάκι για ψώνια που μπορεί να κλειδώνει σε οποιοδήποτε τύπο ποδηλάτου, αλλά συγχρόνως μπορεί να χρησιμοποιηθεί και χωρίς το ποδήλατο σαν απλό καρότσι για ψώνια.

Το project είναι χωρισμένο σε δύο κατηγορίες:

Το TROLLY light, το οποίο πρόκειται για ένα σωληνωτό καροτσάκι για ψώνια, που μπορεί να χρησιμοποιηθεί από ποδηλάτες και μη. Έρχεται για να διευρύνει την χρήση του ποδηλάτου, προσφέροντας την δυνατότητα στους ποδηλάτες να μεταφέρουν τα ψώνια τους από την λαϊκή ή το σουπερμάρκετ με ευκολία και ασφάλεια.

Το TROLLY style, το οποίο πρόκειται για την στυλιζαρισμένη, αεροδυναμική εξέλιξη του TROLLY light. Κατασκευασμένο από ανθεκτικό πλαστικό, διαθέτει τηλεσκοπικό βραχίονα έλξης, αποσπώμενο καπάκι, αυτόματα φρένα και wireless τηλεχειριζόμενα από το τιμόνι φλας και αλάρμ.

Τώρα, το μόνο που χρειάζεται είναι να βρεθούν δρόμοι που θα μπορεί να περάσει με ασφάλεια ένα ποδήλατο, με καρότσι ή χωρίς.

Αναδημοσίευση από εδώ.

Οδική Ασφάλεια: σχέδια επί χάρτου

Η ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑ ΩΣ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ-2

Τις τελευταίες δεκαετίες, σύμφωνα με τους στόχους που έθεταν τα ευρωπαϊκά κράτη, εκπονήθηκαν πολλά, στρατηγικά κυρίως, «σχέδια» για την οδική ασφάλεια. Η εκπόνησή τους έγινε από εξαιρετικούς επιστήμονες του ΕΜΠ, οι οποίοι, παρακολουθώντας τις διεθνείς καλές πρακτικές και πολιτικές, και ενσωματώνοντας τις ιδιαιτερότητες της χώρας μας, προσπάθησαν να διαμορφώσουν τους βασικούς άξονες των πολιτικών και των μέτρων για την αντιμετώπιση του προβλήματος της οδικής ασφάλειας. Πρόσφατα, εκπονήθηκε και το 3ο Στρατηγικό Σχέδιο για την Οδική Ασφάλεια από ομάδα επιστημόνων, υπό την καθοδήγηση του καθηγητή Γ. Κανελλαΐδη του ΕΜΠ.

Ο καλοπροαίρετος πολίτης αναρωτιέται γιατί όλα αυτά τα σχέδια δεν απέδωσαν, το πρόβλημα της Οδικής Ασφάλειας παραμένει οξύ, και το πλήθος των θυμάτων από τα οδικά τροχαία δυστυχήματα είναι συγκρίσιμο με τα θύματα ενός διαρκούς ακήρυχτου πολέμου. Η απάντηση προκύπτει εύκολα, αν αναζητήσει κανείς τι ακολούθησε τα Στρατηγικά Σχέδια: δεν ακολούθησε τίποτα. 

Οι προτάσεις του 1ου και 2ου Στρατηγικού Σχεδίου ελάχιστα λήφθηκαν υπόψη από τους αρμοδίους, μολονότι οι επιστήμονες που τις συνέταξαν προσπαθούσαν με επιμονή να γίνουν αποδεκτές. Αποτέλεσμα είναι η σημαντική παρέκκλιση της χώρας μας από τους ευρωπαϊκούς στόχους σχετικά με τη μείωση των Οδικών Τροχαίων Δυστυχημάτων κατά 50%, ενώ μόνο μελαγχολία προκαλεί, στα καθ’ ημάς, ο στόχος, που θέτουν πλέον κάποιες χώρες, για μηδενισμό τους την επόμενη δεκαετία … Δεν υπάρχουν έστω και αποχρώσες ελπιδοφόρες ενδείξεις ότι θα εφαρμοστούν οι αντίστοιχες προτάσεις του πρόσφατου 3ου Στρατηγικού Σχεδίου, μολονότι έχουν παρουσιαστεί, με μεγάλη αποδοχή, τόσο σε επιστημονικά ακροατήρια όσο και σε ακροατήρια όπου συμμετείχαν οι φορείς που ασκούν πολιτική.

Οι ανυποψίαστοι που διαβάζουν τα στοιχεία των οδικών τροχαίων δυστυχημάτων για τα δύο τελευταία χρόνια θεωρούν ότι η παρατηρούμενη μείωση είναι αποτέλεσμα της εφαρμογής ορθών πολιτικών για την οδική ασφάλεια. Δυστυχώς και μερίδα των ΜΜΕ υιοθετεί τέτοιες εκτιμήσεις, αγνοώντας ότι αυτό οφείλεται κυρίως στη δραματική μείωση των κυκλοφορικών φόρτων (για οικονομικούς λόγους), αλλά και στην ύπαρξη νέων ή βελτιωμένων τμημάτων αυτοκινητοδρόμων.

Είναι προφανές ότι το πρόβλημα της οδικής ασφάλειας πρέπει να αντιμετωπιστεί μέσα το πλαίσιο που προτείνει το 3ο Στρατηγικό Σχέδιο, με την εξειδίκευση, μελέτη και υλοποίηση των στόχων που θέτει. Ενδεικτικά, κάποιες σημαντικές δράσεις:

Να υπάρχει ένας φορέας ο οποίος δεν θα συντονίζει απλώς τους δεκάδες φορείς οι οποίοι σχετίζονται με τη Οδική Ασφάλεια, αλλά:

α) Θα επεξεργάζεται επιμέρους πολιτικές, θα έχει την εξουσία να επιβάλλει και να παρακολουθεί την εφαρμογή τους σε όλα τα επίπεδα διοίκησης (κεντρική, περιφερειακή και τοπική) και να αξιολογεί την αποτελεσματικότητά τους.

β) Θα αναθεωρεί αναποτελεσματικές πολιτικές, μετά από επιστημονική επεξεργασία και δημόσια διαβούλευση.

γ) Θα καθορίζει, έπειτα από διαβούλευση με την επιστημονική κοινότητα και τους κοινωνικούς φορείς, τους στρατηγικούς στόχους στους οποίους θα επικεντρώνεται η Εθνική Επικοινωνιακή Πολιτική για την οδική ασφάλεια. Οι στόχοι θα αφορούν τόσο τις διάφορες ηλικιακές ομάδες, τους ευάλωτους χρήστες όσο και θεματικές ενότητες: οδήγηση υπό την επήρεια αλκοόλ, κόπωση, απόσπαση προσοχής κ.ά. Πρέπει επιτέλους να σταματήσει ο καταιγισμός των πολιτών με εκστρατείες αμφίβολης επιστημονικής τεκμηρίωσης, ποιότητας και αποτελεσματικότητας από διάφορους φορείς (ΜΚΟ, ΜΜΕ κλπ.), γιατί συνήθως έχουν αποτέλεσμα τον εθισμό των πολιτών και την απαξίωση των μηνυμάτων που θέλουν να διαχύσουν στην κοινωνία.

Πρέπει να υπάρξει μάθημα «κυκλοφοριακής αγωγής», υποχρεωτικό τόσο στην πρωτοβάθμια όσο και στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, με σαφές περιεχόμενο που θα καθοριστεί από συγκοινωνιολόγους, εκπαιδευτικούς και εφαρμοσμένους ψυχολόγους. Τα πάρκα κυκλοφοριακής αγωγής πρέπει να ξαναζωντανέψουν, αποτελώντας πολύτιμα εργαλεία για την εκπαίδευση των μαθητών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Οι εκπαιδευτικοί πρέπει να επιμορφώνονται από κατάλληλους επιστήμονες, τόσο αρχικά όσο και περιοδικά, να τους δίνεται κατάλληλο σύγχρονο και ελκυστικό εκπαιδευτικό υλικό ώστε να καταστούν οι σημαντικότεροι μοχλοί επίτευξης των στόχων. Οι Έλληνες εκπαιδευτικοί έχουν πολύ υψηλό μορφωτικό και συνειδησιακό επίπεδο και έχουν αποδείξει ότι ανταποκρίνονται με ζήλο στις προσκλήσεις που τους γίνονται να συμβάλουν σε πολύ σημαντικά θέματα που απασχολούν την ελληνική κοινωνία. Έπειτα από τόσα χρόνια, πρέπει πλέον να συγκεκριμενοποιηθούν ως στόχοι οι ανθρωπογενείς παράμετροι που συμβάλλουν στην οδική ανασφάλεια.

Του Νικόλαου Ηλιού, πολιτικού μηχανικού, καθηγητή Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, και συντονιστή Παρατηρητηρίου Οδικής Ασφάλειας του ΤΕΕ.

Αναδημοσίευση από εδώ.

Ασφαλείς και έξυπνες υποδομές για ανασφαλείς και καθυστερημένους πολίτες…

Τις τελευταίες δεκαετίες η ελληνική «εκσυγχρονιστική» πολιτική ταυτίστηκε με την αχαλίνωτη προώθηση της χρήσης του αυτοκινήτου. Ο διπλασιασμός του αριθμού των αυτοκινήτων στην Ελλάδα σε μια δεκαετία θεωρήθηκε δείκτης ανάπτυξης: οι ίδιοι που μας καλούσαν να απολαύσουμε τη χαρά του tuning («φτιαγμένα» αυτοκίνητα), αργότερα μας κατηγορούσαν πως τα αγοράζαμε με δανεικά, ενώ σήμερα σχεδιάζουν να επιβραβεύσουν «συνεπείς φορολογούμενους» με κατασχεμένες Maserati. Η χώρα καταλαμβάνει την πρώτη θέση σε αγορά Porsche Cayenne, διαθέτει τον μεγαλύτερο αριθμό «βαριών φορτηγών» αναλογικά με τον πληθυσμό - και «συμπτωματικά» κατέχει την πρώτη θέση σε θανάτους και τραυματισμούς από τροχαία στην Ευρώπη.
 

Ο δρόμος της ανάπτυξης για την ελληνική και την ευρωπαϊκή ελίτ ονομαζόταν Αυτοκινητόδρομος. Το όχημα, Αυτοκίνητο. Ο σιδηρόδρομος και τα μέσα σταθερής τροχιάς γενικότερα έμπαιναν στην άκρη. Οι ποδηλατόδρομοι και οι πεζόδρομοι, ακόμα περισσότερο.

Το κόστος των δρόμων στην Ελλάδα (Γενικός Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης, 2009) είναι επταπλάσιο από τον μέσο ευρωπαϊκό, ενώ η χώρα μας είναι πρωταθλήτρια στις χρονικές υπερβάσεις στην παράδοσή τους, σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση του Ευρωπαϊκού Ελεγκτικού Συνεδρίου (αποτίμηση οδικών έργων σε τέσσερις χώρες, 2013) στην οποία σημειώνεται: «α) Η πλειονότητα των έργων που υποβλήθηκαν σε έλεγχο χαρακτηρίζονταν από ανακριβείς προβλέψεις κυκλοφορίας […] β) Ο τύπος οδού που επελέγη δεν ήταν ο πλέον κατάλληλος για την αντίστοιχη κυκλοφορία: οι αυτοκινητόδρομοι, μακράν δαπανηρότεροι από τις οδούς ταχείας κυκλοφορίας (το μέσο συνολικό κόστος ανά χιλιόμετρο ανέρχεται σε περίπου 11 εκατομμύρια ευρώ για τους αυτοκινητόδρομους και σε 6,2 εκατομμύρια ευρώ, ήτοι 43 % φθηνότερα, για τις οδούς ταχείας κυκλοφορίας), ήταν η προτιμώμενη επιλογή, ακόμα και για τμήματα στα οποία οι κυκλοφοριακές ανάγκες θα μπορούσαν να καλυφθούν με οδούς ταχείας κυκλοφορίας».

Οι αυτοκινητόδρομοι είναι η ακριβότερη επιλογή: προφανώς αυτός είναι ο πρώτος λόγος για την επιλογή τους ως βασική υποδομή. Το φαινόμενο δεν είναι μόνο ελληνικό. Την τελευταία δεκαετία,το ευρωπαϊκό δίκτυο αυτοκινητοδρόμων επεκτάθηκε κατά 27%, ενώ το σιδηροδρομικό μειώθηκε κατά 2%.Οι σιδηρόδρομοι καλύπτουν μόλις το 6% των επιβατικών μεταφορών στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Στην Ελλάδα, βέβαια, αυτό το όραμα απογειώθηκε. Με δεδομένο ένα υποτυπώδες σιδηροδρομικό δίκτυο που άφηνε ακάλυπτη τη δυτική πλευρά της χώρας, οι συντονισμένες δράσεις των ελληνικών κυβερνήσεων όχι μόνο υπέσκαψαν την προοπτική ανάπτυξής του (κατασκευή Γέφυρας Ριου Αντιρριου χωρίς πρόβλεψη σιδηροδρομικής γραμμής), αλλά προχώρησαν στην παραπέρα συρρίκνωσή του, διαλύοντας τις γραμμές Πελλοπονήσου και αποκόπτοντας την χώρα από το εξωτερικό εδώ και τρία χρόνια. Προηγουμένως, οι σιδηρόδρομοι στην Ελλάδα κάλυπταν μόλις το 8% των εμπορευματικών μεταφορών. Σήμερα, είναι αστείο να επιχειρήσουμε να καταγράψουμε ποσοστά.

Ποια είναι η κατάσταση σε σχέση με τους ποδηλατόδρομους, τους πεζόδρομους και τα μέσα σταθερής τροχιάς στις πόλεις; Υπάρχουν ασφαλή δίκτυα ποδηλατοδρόμων και πεζοδρόμων για να μετακινηθεί κανείς χωρίς να απειλείται από κάποιο μηχανοκίνητο μέσο; Υπάρχουν μέσα σταθερής τροχιάς που να καλύπτουν τις μεγάλες αποστάσεις των μεγαλουπόλεων; Η απάντηση είναι γνωστή.

Ζούμε σε μια δημοκρατική χώρα· η δημοκρατία απεχθάνεται τις διακρίσεις. Η ελεύθερη μετακίνηση είναι εγγυημένη. Όλοι μαζί στον δρόμο (και στο πεζοδρόμιο και στον πεζόδρομο), νταλίκες και ποδήλατα, μηχανές και πεζοί, ΙΧ και καροτσάκια — οι ικανοί θα επιβιώσουν…

Στις 9 του Μάη η Ελλάδα, προεδρεύουσα της Ε.Ε. (χορηγός της προεδρίας, η Audi) οργανώνει στο Ζάππειο ημερίδα για την οδική ασφάλεια με θέμα «Ασφαλείς και Έξυπνες Υποδομές». Είναι η ίδια χώρα που διατηρεί όρια ταχύτητας 90 χλμ./ώρα σε δρόμους του αστικού ιστού (Λεωφόρος Συγγρού), που δεν θεωρεί σκόπιμο να κατασκευάσει έναν σύγχρονο ποδηλατόδρομο στον ίδιο δρόμο, που έχει μετατρέψει τους πεζόδρομους σε πάρκινγκ, που μεταθέτει μια δεκαετία την ολοκλήρωση μιας γραμμής μετρό (Θεσσαλονίκη) — σε όποιο σημείο κι αν την κοιτάξεις, σου δίνει ανάγλυφα την αιτιολογία γιατί κατέχει την πρωτοκαθεδρία σε θανάτους και τραυματισμούς από τροχαία εγκλήματα. Ασφαλείς και έξυπνες υποδομές για ανασφαλείς και καθυστερημένους πολίτες…

Υπάρχουν όμως και αισιόδοξα μηνύματα. Την Κυριακή 11 Μάη στις περισσότερες ελληνικές πόλεις θα πραγματοποιηθεί η 7η Πανελλαδική Ποδηλατοπορεία με κεντρικό σύνθημα «Προώθηση του Ποδηλάτου και των Μέσων μαζικής Μετακίνησης-Περιορισμός του Ι.Χ.». Οι ίδιοι οι (ευάλωτοι) χρήστες του δρόμου δείχνουν πώς και πού μπορεί να λυθεί το πρόβλημα.

Tου Γιώργου Κουβίδη, γιατρoύ και μέλους του συλλόγου S.O.S. Τροχαία Εγκλήματα. 

Αναδημοσίευση από εδώ.

Εκλογές και πεζοί 2 - Εισήγηση για την οδική ασφάλεια

Λίγο πριν το Πάσχα, οι Μαμάδες στο Δρόμο έλαβαν πρόσκληση σε δημόσια συζήτηση για την οδική ασφάλεια, την οποία διοργάνωνε μια υποψήφια για τις προσεχείς εκολγές.
Συνηθισμένες να στέλνουμε επιστολές ή να τηλεφωνούμε σε πολιτικά πρόσωπα και διάφορες αρχές, από όπου -τυπικά- δε λαμβάνουμε ποτέ απάντηση, οι "Μαμάδες" ομολογουμένως ξαφνιάστηκαν, γιατί ήταν η πρώτη φορά που οποιοδήποτε πολιτικό πρόσωπο μας προσέγγισε με δική του πρωτοβουλία.
Κολακευμένες, δεχτήκαμε την πρόσκληση και μια από εμάς κατάφερε να παραστεί στη συζήτηση, στην οποία ειπώθηκαν πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα για την οδική ασφάλεια που εύχομαι να έλεγαν -και να πίστευαν- όλοι όσοι βρίσκονται (ή επιδιώκουν να βρεθούν) σε υπεύθυνες θέσεις.
Σήμερα, θα περιοριστώ να σας παραθέσω την εισήγηση των μαμάδων:

Εκλογές και πεζοί 1 - Συμμετοχή

Οι υποψήφιοι των προσεχών εκλογών έχουν γεμίσει τις πόλεις με αφίσσες, διαφημίσεις, προγράμματα.

Πουθενά, κανείς δεν αναφέρει το ζήτημα της οδικής ασφάλειας, της προσβασιμότητας, της κατάστασης των δρόμων και των πεζοδρομίων (με μια εξαίρεση, για την οποία θα μιλήσω αύριο).

Είναι προφανές πως δεν έχουν ιδέα πόσο σημαντικό είναι αυτό το ζήτημα για μεγάλη μερίδα των ψηφοφόρων τους.

Ε, λοιπόν, ας τους το μάθουμε εμείς.

Η δημοκρατία ξεκινά από 'μας, αλλά μόνο αν τη διεκδικήσουμε. Αν δεν τους μιλήσουμε, αν δεν συζητήσουμε μαζί τους, αν δεν απαιτήσουμε και, τέλος, αν δεν τους φοβερίσουμε με το μοναδικό όπλο που μας έχει μείνει, την ψήφο μας, τότε πώς περιμένουμε από εκείνους να κάνουν αυτό που θέλουμε;

Κάντε την παρουσία και τα προβλήματά σας αισθητά στους υποψηφίους της περιοχής σας, τόσο σ' αυτούς που σκοπεύετε να ψηφίσετε, όσο και στους αντιπάλους τους. Σε τελική ανάλυση, κάποιοι από όλους θα γίνουν δήμαρχοι, περιφερειάρχες και δημοτικοί σύμβουλοι και θέλετε, όποιοι κι αν είναι, να έχουν στο πίσω μέρος του μυαλού του τη σκέψη ότι κάποιοι από εμάς ενδιαφέρονται γι αυτά τα θέματα. Όσο περισσότεροι, τόσο καλύτερα.

Αν δεν είστε από αυτούς που πηγαίνουν στα προεκλογικά περίπτερα και πιάνουν συζήτηση με τους υποψήφιους και τους βοηθούς τους, τότε στείλτε τους ένα e-mail, ή τυπώστε και ταχυδρομήστε μια επιστολή. Βάλτε όσους περισσότερους μπορείτε να υπογράψουν. Διευθύνσεις θα βρείτε εύκολα στο δίκτυο - σήμερα δεν υπάρχει υποψήφιος χωρίς σελίδα στο Internet.

Για μεγαλύτερη ευκολία, ορίστε κι ένα δείγμα επιστολής:


Αγαπητέ/η κ. ............................ (όνομα υποψηφίου)

Είμαι ψηφοφόρος του Δήμου ...................... και θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή σας σε ένα θέμα το οποίο με ενδιαφέρει ιδιαίτερα: το θέμα της οδικής ασφάλειας, και ιδιαίτερα των πεζών.

Είναι προφανές πως η κατάσταση των χώρων που είναι διαθέσιμοι στους πεζούς είναι απαράδεκτη. Λόγω της κακής κατάστασης των υποδομών (στενά πεζοδρόμια, εμπόδια κ.ά.), αλλά και της ανεξέλεγκτης παραβατικότητας (παρκαρισμένα οχήματα, παράνομες κατασκευές, σκουπίδια), οι πεζοί αναγκάζονται συχνά να κυκλοφορούν στο οδόστρωμα, πράγμα που αποτελεί σοβαρή απειλή για την ασφάλειά τους.

Ιδιαίτερα ανησυχητικό είναι το ότι ακόμη και σε περιοχές όπως σχολεία, παιδικοί σταθμοί και παιδικές χαρές, τα πεζοδρόμια και η σήμανση είναι ανεπαρκής, θέτοντας σε καθημερινό κίνδυνο τη ζωή των παιδιών μας. Όσον αφορά τους πεζούς με προβλήματα όρασης ή κινητικότητας, η κατάσταση είναι τόσο δεινή που να αναγκάζονται σε εγκλεισμό στο σπίτι, πράγμα που αποτελεί κατάφωρη παραβίαση των δικαιωμάτων τους.

Πιστεύω πως θα συμφωνήσετε μαζί μου ότι πως αυτή η κατάσταση δεν είναι αντάξια πολιτισμένης χώρας. Το πρόβλημα αφορά τη συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων της πόλης μας. Οι περισσότεροι από εμάς είμαστε γονείς, ενώ πολλοί έχουμε ηλικιωμένους ή ανάπηρους συγγενείς. Τέλος, όλοι ανεξαιρέτως είμαστε πεζοί, από τη στιγμή που θα κλείσουμε πίσω μας την πόρτα του αυτοκινήτου.

Ως ψηφοφόρος και κάτοικος αυτής της πόλης, θα επιθυμούσα να μάθω την άποψή σας για το θέμα, όπως επίσης και ποια μέτρα προτίθεστε να λάβετε γι αυτό, εάν εκλεγείτε.

Ευχαριστώ,
...................... (υπογραφή) 



Ελπίζουμε πως κάτι τέτοιο θα τους ταρακουνήσει. Πολλά τέτοια μηνύματα, σίγουρα θα καταφέρουν να θέσουν το θέμα μας στο προσκήνιο, έστω και την τελευταία στιγμή. Κι όταν οι υποψήφιοι καταλάβουν ότι το θέμα μας καίει, τότε οι πιθανότητες να κάνουν κάτι γι αυτό αυξάνονται.
Μη σταματάτε να διεκδικείτε αυτό που θέλετε.
Καλή επιτυχία, κι ενημερώστε μας για τ' αποτελέσματα.

Μπορείτε να συμμετέχετε και μέσω του Event μας στο Facebook. 

Ενημέρωση: Οι εκλογές έχουν ήδη τελειώσει και καμία μαμά (ή μπαμπάς) δεν έλαβε απάντηση από τους υποψήφιους, εκτός από λίγα αυτοματοποιημένα μηνύματα. Η επόμενη δράση μας έχει να κάνει με το κλίμα, κι αμέσως μετά επανερχόμαστε με μηνύματα προς τους νεοεκλεγμένους τοπικούς άρχοντες.

Μην ξεχνάτε: η απάθειά μας τους δίνει το δικαίωμα να δρουν ασύδοτα. Μη μένετε απαθείς: μιλήστε, κινητοποιηθείτε, δράστε γι αυτό που σας καίει!

Οι μαμάδες της κρίσης

Καλημέρα σε όλες και όλους.

Οι "Μαμάδες" μετρούν ήδη τέσσερα χρόνια δράσης.
Από το 2010 ως το 2013 γράψαμε επιστολές και αναρτήσεις, σχεδιάσαμε έντυπα, οργανώσαμε δράσεις, εκδηλώσεις και ξεναγήσεις, συμμετείχαμε σε άλλες, κάναμε συναντήσεις και δημοσκοπήσεις, συζητήσαμε, κάναμε προτάσεις και μερικά άλλα.
Έπειτα ξαφνικά, χαθήκαμε, χωρίς ούτε λέξη.
Από το Νοέμβρη του 2013 δεν κάναμε τίποτα από τα παραπάνω.
Εκ μέρους όλων των Μαμάδων σας ζητώ συγνώμη για την εξαφάνιση.

Οι Μαμάδες στο Δρόμο είναι ελληνίδες και ζουν κι εκείνες την εμπειρία της κρίσης.
Μία από εμάς μετανάστευσε.
Οι άλλες δουλεύουν απ' το πρωί ως το βράδυ, τη βγάζουν με περιστασιακές δουλειές, ή αναζητούν απεγνωσμένα τρόπο να πληρώσουν τον επόμενο λογαριασμό της ΔΕΗ.
Όλες τρέχουμε περισσότερο από ποτέ άλλοτε.
Μεταξύ δουλειάς (ή ψαξίματος για δουλειά), σπιτιού, παιδιών και μετακινήσεων (που έχουν γίνει χειρότερες και πιο χρονοβόρες από ποτέ), ο χρόνος μας είναι ελάχιστος.
Η ομάδα και δράσεις μας έχουν αναγκαστικά παραμεληθεί.

Κι εδώ έγκειται ένα σημείο προβληματισμού:
Μήπως, όταν μιλούμε για την απάθεια των ελλήνων θα πρέπει να συνυπολογίσουμε και όλους όσοι θα ήθελαν πολύ να δράσουν, αλλά μέσα στον καθημερινό πανικό δεν προλαβαίνουν να πάρουν ούτε ανάσα;
Μήπως αυτός ο πανικός δεν αποτελεί σύμπτωση, αλλά έντεχνα δημιουργημένη κατάσταση με σκοπό να απονευρώσει όσες αντιδράσεις δεν έχει καταφέρει να αποκοιμίσει η τηλεόραση;
Μήπως πρέπει ν' αντιδράσουμε σ' αυτή την κατάσταση διεκδικώντας και δημιουργώντας το χρόνο που κανείς δε μας χαρίζει;

Οι "Μαμάδες" θα προσπαθήσουν να διεκδικήσουν αυτό το χρόνο και να νικήσουν την κούραση.
Θα προσπαθήσουμε να συνεχίσουμε από εκεί που είχαμε σταματήσει.

Και, στα πλαίσια αυτής της προσπάθειας, θα αρχίσουμε διεκδικώντας το χρόνο της Κυριακής για 'μας και τους γνωστούς μας: δε θα ψωνίσουμε την Κυριακή, δε θα βοηθήσουμε εκείνους που μας θέλουν να δουλεύουμε όλες τις μέρες τις εβδομάδας, χωρίς ανάπαυλα.

Βοηθήστε κι εσείς.
Αν δε βοηθήσουμε όλοι, αύριο θα είναι η δική μας σειρά: σε τράπεζες, δημόσιες υπηρεσίες, επιχειρήσεις, όλοι θα δουλεύουμε καθημερινά, χωρίς δικαίωμα σε αργίες και υπερωρίες.
Αυτό θέλουμε;

.