Να πώς μειώνουν τα τροχαία

Στην Αυστραλία, κάποια φωτισμένα μυαλά κοίταξαν τις στατιστικές κι αντί να σηκώσουν τους ώμους αποφάσισαν να δράσουν.
Αντί ν' αρχειοθετήσουν τη στατιστική μαζί με τόσες άλλες, προσέλαβαν συγκοινωνιολόγους, κοινωνιολόγους, διαφημιστές.
Το αποτέλεσμα ήταν μια συγκλονιστική εκστρατεία που κατάφερε να μειώσει τους θανάτους από 776 το χρόνο σε 303 σε είκοσι περίπου χρόνια.
Αν η Αυστραλία των 22,6 εκατομμυρίων προσπαθεί ακόμη να μειώσει τα 303 θύματα που έχει κάθε χρόνο, η Ελλάδα των 11 εκατομμυρίων, με 2000 θύματα κάθε χρόνο, τι θα έπρεπε να κάνει;

Το βίντεο που ακολουθεί είναι ένα κολλάζ από τα διαφημιστικά σποτ των είκοσι πρώτων χρόνων της εκστρατείας. Δείτε το, είναι συγκλονιστικό:

Παραλίγο τραγωδία

Όταν δείτε το βίντεο θα απορήσετε πώς η γυναίκα δεν πέθανε, μόνο τραυματίστηκε ελαφρά. Ήταν πραγματικά πολύ τυχερή.
Όμως μπορούμε πάντα να βασιζόμαστε στην τύχη μας; Είμαστε σίγουροι ότι θα είναι μαζί μας την επόμενη φορά;
Μπορεί το βιντεάκι τραβήχτηκε στο Μπέρμινχαμ της Αγγλίας, αλλά η κατάσταση θυμίζει πολύ ελληνικό δρόμο: πήχτρα στην κίνηση, τα αυτοκίνητα ακινητοποιημένα, οι πεζοί ελίσσονται ανάμεσά τους για να περάσουν το δρόμο κι ένας οδηγός που δε μπορεί να περιμένει.
Χρειάζεται πολύ για να έρθει η καταστροφή;
Σας έχω κουράσει να το επαναλαμβάνω, αλλά το ανακάτεμα ανθρώπων με οχήματα μόνο καλό αποτέλεσμα δε μπορεί να φέρει. Σε κάθε δρόμο (και στην Ελλάδα σε κάθε πεζοδρόμιο και πεζόδρομο) όταν οι άνθρωποι βρίσκονται ανάμεσα σε μηχανές και αμάξια, κάπου, κάπως, κάποια στιγμή θα συμβεί το κακό. Κι όταν συμβεί αυτό, ο άνθρωπος δε θα έχει ένα σπασμένο φανάρι που θα το φτιάξει τσακ-μπαμ στο συνεργείο, αλλά ένα σπασμένο γοφό, που θα του πάρει μήνες να γιατρευτεί - αν είναι τυχερός.
Είναι απαραίτητο να χωριστούμε: τα οχήματα στο δρόμο, οι πεζοί στους πεζοδρόμους και τα πεζοδρόμια.
Πόσες ζωές πρέπει να χαθούν ακόμη;
Αλλά ας σας αφήσω να δείτε το βίντεο. Προσέξτε πάνω δεξιά.

Ημέρα Μνήμης Θυμάτων Τροχαίων

Την επόμενη Κυριακή, 18 Νοέμβρη, είναι η παγκόσμια Ημέρα Μνήμης Θυμάτων Τροχαίων.
Ο σύλλογος SOS Τροχαία Εγκλήματα οργανώνει εκδήλωση στο Σύνταγμα στη μνήμη των αδικοχαμένων.
Όσοι έχετε χάσει δικό σας άνθρωπο, τυπώστε μια φωτογραφία του κι ελάτε μαζί μας.
Όσοι έχετε αγανακτήσει με την κατάσταση που μας κάνει όλους να κινδυνεύουμε, ελάτε κι εσείς.
Οι δρόμοι είναι για όλους μας και πρέπει να είναι ασφαλείς.

Σιωπώ και δίνω το λόγο στο Φ.Σ. Καρυδάκη, πατέρα του αδικοχαμένου Σόλωνα, που σε ηλικία 15 ετών παρασύρθηκε σε μια διάβαση της Κηφισίας:


"Εμείς θα είμαστε εκεί, όπως κάθε χρόνο,
θα ανάψουμε τα κεριά μας, όπως κάθε μέρα, 
θα τους θυμηθούμε, όπως κάθε στιγμή,
αλλά…
η ημέρα μνήμης των θυμάτων τροχαίων δεν γίνεται, δεν θεσμοθετήθηκε, για να θυμούνται τα θύματα οι δικοί τους άνθρωποι.          
Οι άνθρωποι αυτοί, δυστυχώς, δεν ξεχνούν, δεν μπορούν να ξεχάσουν.
Για μας, κάθε μέρα, κάθε λεπτό, κάθε στιγμή, είναι στιγμή μνήμης, μνήμης και πόνου, μνήμης και οργής, μνήμης και πίκρας από την έλλειψη δικαιοσύνης…
Η μέρα μνήμης είναι για να θυμηθούμε όλοι,                                                        
να αναλογιστούμε όλοι τις ευθύνες μας,                                                           
να προστατέψουμε όλοι τα παιδιά μας, τα παιδιά όλου του κόσμου              
να αγκαλιάσουμε τον πόνο,                                                                                
να αναζητήσουμε την δικαιοσύνη, την αλληλεγγύη,                                         
να ζητήσουμε συγνώμη,                                                                                      
να δείξουμε ότι δεν ξεχνάμε (την αδικία, τον πόνο, την αγάπη)                    
να αποδείξουμε ότι νοιαζόμαστε,                                                                       
να φτιάξουμε ένα καλύτερο αύριο,
Πιο ασφαλές,
Πιο δίκαιο,  
Πιο όμορφο.
Να ζητήσουμε συγνώμη, 
από τα παιδιά μας,   
που δεν μπορέσαμε να προστατεύσουμε.                  

 






Να γίνει αυτή η μέρα, 
μια μέρα εκδήλωσης έμπρακτης συγνώμης, από όλους μας,
για τον Σόλωνα, για τον Γιάννη, την Αλεξάνδρα, την Ευγενία, τον Κωνσταντή, τον Μανώλη, τον Σέργιο, τη Βάσω, τον Πάνο, για όλα τα παιδιά, τα παιδιά μας, που η κοινωνία δεν μπόρεσε, δεν θέλησε να προστατεύσει, να περιθάλψει, να δικαιώσει…

 


40.000 άνθρωποι, οι περισσότεροι νέοι, χάθηκαν από το 1990 έως σήμερα, στην άσφαλτο και όλοι ήταν κατά την πολιτεία «θύματα φόνου από αμέλεια»…
Μα αν υπάρχουν 40000 θάνατοι, (και υπερδιπλάσιοι βαρείς τραυματισμοί) μόνο ατύχημα και αμέλεια δεν μπορεί να είναι.   
Είναι έγκλημα, αποτέλεσμα ενός συστηματικού εθελοτυφλισμού μιας πολιτείας, ενός κοινωνικού συνόλου, που στο όνομα του κέρδους, του εγωισμού και της επίδειξης, αποδέχεται κάθε χρόνο 1500 θανάτους και θυσιάζει αμέτρητες ψυχές!
Από το 2005 η ημέρα μνήμης θυμάτων τροχαίων, έχει αναγνωριστεί από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (WHO) και τον ΟΗΕ και από το 2011 και από την Ελληνική Κυβέρνηση!
Και από τότε; Τίποτε!
Τίποτε, ούτε σ' αυτή την ίδια τη θεσμοθετημένη ημέρα μνήμης!
Αυτό τουλάχιστον μπορούμε άμεσα να το αλλάξουμε,
ας είμαστε όλοι εκεί!
Φαίδων Σόλων Καρυδάκης, Αθήνα 7/11/2012"



                                                                                                                                                                                                                                                                        

Εφαρμογή προκαλεί τους χρήστες της να «ρεζιλέψουν» όσους παρκάρουν παράνομα

Μια νέα εφαρμογή που αναπτύχθηκε από τη ρωσική διαδικτυακή εφημερίδα «The Village» εκμεταλλεύεται τις δυνατότητες της τεχνολογίας για να ταπεινώσει οδηγούς που παρκάρουν παράνομα.
Το «Parking Douche» είναι μια εφαρμογή για τους ρώσους χρήστες Android smartphones που αναλαμβάνει να «ρεζιλέψει» όσους οδηγούς έχουν την κακή συνήθεια να παρκάρουν επάνω σε πεζοδρόμια, στροφές, διαβάσεις και γενικώς σε σημεία όπου η στάθμευση απαγορεύεται.
Η εφαρμογή ζητά από τους χρήστες της να τραβήξουν δυο φωτογραφίες του οχήματος, μία που να δείχνει τις ανεπαρκείς δεξιότητες των παραβατών στο παρκάρισμα και μία στην οποία θα πρέπει να φαίνεται καθαρά η πινακίδα κυκλοφορίας του οχήματος.
Στη συνέχεια μετατρέπει τη φωτογραφία της πινακίδας σε κείμενο, ενώ οι χρήστες μπορούν να επιλέξουν τον τύπο και το χρώμα του οχήματος.
Με τη χρήση του ενσωματωμένου GPS των συσκευών, το Parking Douche σημειώνει ακόμα και την ακριβή θέση του παράνομα παρκαρισμένου αυτοκινήτου. Αφού «ανεβάσουν» τα δεδομένα στην ιστοσελίδα της εφημερίδας, αυτά εμφανίζονται και μέσα στην εφαρμογή, σε μορφή λίστας παράνομα σταθμευμένων οχημάτων.

Μάλιστα η Village βρήκε έναν αρκετά πρωτότυπο τρόπο να προκαλέσει τους χρήστες της να μοιραστούν τις φωτογραφίες αυτές στο διαδίκτυο, ρεζιλεύοντας έτσι τους ασυνείδητους οδηγούς. Αφού φωτογραφήσουν ένα όχημα, οι χρήστες ξεκινούν να λαμβάνουν διαφημίσεις της Village και άλλων συνεργαζόμενων ιστοσελίδων, με μορφή «pop-up».
Οι διαφημίσεις αυτές δείχνουν μεταξύ άλλων το μοντέλο του οχήματος που φωτογράφησαν, την πινακίδα κυκλοφορίας του και το χρώμα του και εμφανίζουν ένα μήνυμα της μορφής «αυτός ο βλάκας σας ενοχλεί εδώ όπως σας ενοχλούσε και στην τάδε οδό».
Προκειμένου να σταματήσουν να εμφανίζονται αυτά τα pop-ups, θα πρέπει να «καταδώσουν» τον ασυνείδητο οδηγό, κάνοντας «share» τις φωτογραφίες που έβγαλαν στο Facebook!
Μάλιστα λόγω της αυξημένης ζήτησης από χρήστες κινητών στο Ηνωμένο Βασίλειο, τις ΗΠΑ, την Ιαπωνία και την Γερμανία, η ιστοσελίδα έκανε την εφαρμογή της open-source προκειμένου να χρησιμοποιηθεί και σε αυτές τις χώρες.
Το Parking Douche κυκλοφορεί δωρεάν στο Play Store αλλά προς το παρόν απευθύνεται μόνο σε χρήστες από την Ρωσία. Δεν μπορούμε καν να φανταστούμε την απήχηση που θα έχει αν κυκλοφορήσει ποτέ στην Ελλάδα.
Το άρθρο και η φωτογραφία από εδώ.

Αντί για πρόστιμο, μεταμόσχευση

Ιδιοφυής εκστρατεία από τη Λεττονία για τη μείωση των τροχαίων που οφείλονται σε επικίνδυνη οδήγηση.
Ο σκοπός της κυβέρνησης ήταν να σωθούν ζωές. Η εκστρατεία είχε στόχο όσους υπερβαίνουν το όριο ταχύτητας συστηματικά, γιατί θεωρούν ότι η ταχύτητα είναι "κουλ", δηλαδή αυτούς που κόβουν την ταχύτητα στο μισό όταν τους ειδοποιεί το GPS για ραντάρ της αστυνομίας, όχι όσους υπερβαίνουν το όριο για λίγα χιλιόμετρα.
Η έρευνα της εταιρείας που ανέλαβε το σχεδιασμό βρήκε ότι οι λόγοι της παραβατικότητας είναι κοινωνικοί και ότι για μεγάλο μέρος της κοινωνίας η ταχύτητα θεωρείται ελκυστική. Η εταιρεία αποφάσισε να αποφύγει τις διαλέξεις και να δοκιμάσει να σοκάρει το κοινό συνδυάζοντας την εκστρατεία με ένα δεύτερο κοινωνικό πρόβλημα: την έλλειψη οργάνων για μεταμοσχεύσεις. Τυπώθηκαν πιστοποιητικά δωρεάς οργάνων τα οποία δόθηκαν στην τροχαία για να υπογράφονται από τους επικίνδυνους οδηγούς που σταματούσαν.
Ο αριθμός των θυμάτων στους δρόμους της Λεττονίας μειώθηκε κατά 29%.
Σα να μην έφτανε αυτό, το Κέντρο Μεταμοσχεύσεων (και πολλοί ασθενείς ασφαλώς) εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του ενώ το θέμα της δωρεάς οργάνων μπήκε στο προσκήνιο.
Όσο για τον πελάτη, τη Λεττονική κυβέρνηση, δεν είχε καμία αντίρρηση για το διπλό όφελος, αφού ο στόχος ήταν να σωθούν ανθρώπινες ζωές.

Το κείμενο του Πιστοποιητικού Δωρεάς Οργάνων είναι εξαιρετικό και θά 'πρεπε να μοιραστεί σε όλους τους γκαζοφονιάδες απανταχού γης:

Ο/Η  υπογεγραμμένος/-η   ______________ ____________________

Εφόσον έχω την τάση να υπερβαίνω το όριο ταχύτητας και/ή να οδηγώ επιθετικά, δια της παρούσης βεβαιώνω ότι δε θεωρώ τη ζωή μου σημαντική κι ότι ευχαρίστως θα την αποχωριζόμουν.

Έχων σώας τας φρένας και υγιές το σώμα, γνωρίζω καλά ότι αργά ή γρήγορα θα εμπλακώ σε δυστύχημα. Συνεπώς, μετά το δυστύχημα, συμφωνώ να δωρίσω την καρδιά, τους νεφρούς και όποιο άλλο όργανο δεν έχει καταστραφεί από το δυστύχημα σε ανθρώπους που τα χρειάζονται περισσότερο από εμένα.

Ζητώ προκαταβολικά συγνώμη από τους ανθρώπους που θα σκοτωθούν ή θα μείνουν ανάπηροι από το δυστύχημα, καθώς και από τα αγαπημένα τους πρόσωπα.

____ ____________________ 200__

______________________________

Υπογραφή

 



Δυστυχώς, τα νέα είναι παλιά. Η εκστρατεία είναι του 2008 και δεν έχω ιδέα τι επικρατεί στη Λεττονία σήμερα. Ούτε φαίνεται να διαδόθηκε σε άλλες χώρες. Το άρθρο το βρήκα τυχαία εδώ.