Το τρακάρισμα της Μαριάντας Πιερίδη

Η τραγουδίστρια Μαριάντα Πιερίδη είχε σοβαρό τροχαίο στη Γλυφάδα και σώθηκε.
Χαίρομαι όταν ακούω ότι κάποιος γλίτωσε από τροχαίο, αλλά τι στο καλό έκαναν τα ΜΜΕ με το θέμα; Γιατί δε μίλησαν για βασικά ζητήματα;

1ο ζήτημα
"Αγιο είχε η Μαριάντα Πιερίδη! Η όμορφη τραγουδίστρια σώθηκε από θαύμα ..." Μ' αυτά τα λόγια ξεκινά ένα δημοσίευμα για το τροχαίο.
Tο άρθρο περιγράφει το συμβάν με αρκετές λεπτομέρειες (παραβίαση στοπ, τις μάρκες των δύο αυτοκινήτων, κτλ).
Όμως ούτε λόγος για το τι ήταν αυτό που έσωσε την κοπέλα. Φορούσε ζώνη; Είχε αερόσακκο; Ή ήταν απλώς ο άγιος που παρενέβη και φρόντισε να προσγειωθεί στα μαλακά;
Σε μια χώρα με τόσα τροχαία, δε θα ήταν καλό να υπογραμμίζεται η χρήση ζώνης ως σωτήριας, τη στιγμή που πολλοί οδηγοί, ιδίως νέοι, χάνουν τη ζωή τους γιατί δεν τη θεωρούν απαραίτητη;
Το Υπουργείο ή τα κανάλια (μια κοινωνική προσφορά του Χ) θα έπρεπε να δείχνουν διαφημίσεις όπως αυτή....

.... ή αυτή...

 ... και ν' αρπάζουν κάθε ευκαιρία να προωθήσουν το μήνυμα. Χάνονται ζωές επειδή δεν το έχουμε χωνέψει αρκετά.

2ο ζήτημα
Το Smart, το περίφημο Smart. Διαβάζω άλλο άρθρο και, τόσο ο δημοσιογράφος όσο και οι αναγνώστες, δεν παύουν ν' ασχολούνται με το κατά πόσο το αυτοκίνητο του θύματος ήταν επικίνδυνο ή όχι. Κακά τα ψέμματα, ένα Smart είναι λιγότερο ασφαλές από μια Volvo. Αλλά δε μπορούμε όλοι να οδηγούμε Volvo. Δηλαδή, όποιος δεν έχει λεφτά ν' αγοράσει πανάκριβο αμάξι, πρέπει να κλειστεί στο σπίτι;

Κάποιος τόλμησε μάλιστα να πει: 

...για να εισπράξει την αποστομωτική απάντηση:

3ο ζήτημα
Το θέμα δεν είναι αν το "θύμα" οδηγούσε ασφαλές αμάξι, αλλά το ότι κάποια/ος παραβίασε το στοπ. Πόσοι θάνατοι οφείλονται στο ότι κάποιοι από εμάς θεωρούν τον ΚΟΚ και τα σήματά του προαιρετικά; Πόσα δυστυχήματα προκλήθηκαν από ανθρώπους που πίστευαν ότι ξέρουν καλύτερα, ότι είναι πιο μάγκες, και γι αυτό είναι εντάξει να διασχίσουν τη διασταύρωση, να κάνουν την προσπέραση, να ξεπεράσουν το όριο ταχύτητας, να παραβιάσουν το στοπ ή το κόκκινο;
Τα νούμερα της τροχαίας μιλούν από μόνα τους:

57 θύματα σ' ένα χρόνο από παραβίαση προτεραιότητας. Από τον "Ιό" της εφημερίδας των συντακτών, εδώ.

4o ζήτημα
Μπορεί να συμβεί σε όλους μας.
Αν συνέβη σε μια γνωστή τραγουδίστρια, γιατί όχι σ' εμένα, σ' εσάς, στον τάδε υπουργό; Πιστεύετε πως οι παραβάτες κοιτάνε ταυτότητες πριν σ' εμβολίσουν περνώντας με κόκκινο; 

5ο ζήτημα
Γιατί όλοι αδιαφορούμε; Γιατί κανείς δε νοιάζεται, από την κυβέρνηση ως τον περιπτερά;
Εντάξει, οι υπουργοί έχουν αστυνομική συνοδεία να τους καθαρίζει το δρόμο. Περίφημα. Έχουν την ίδια συνοδεία και τα παιδιά τους; Οι γονείς τους; Δε νοιάζονται;


Κι εμείς; Για σκεφτείτε... Από πόσα "παρά τρίχα" έχετε γλιτώσει; Πιστεύετε πως έχετε μαγικό φυλαχτό που σας προστατεύει; Θα πιάσει σίγουρα και την επόμενη φορά;


Όση ώρα διαβάζετε αυτά τα λόγια, αμέτρητοι οδηγοί έχουν περάσει με κόκκινο, έχουν παραβιάσει στοπ, μονοδρόμους κι έχουν κάνει επικίνδυνα προσπεράσματα κι αναστροφές στην εθνική. Την επόμενη φορά μπορεί να βρεθείτε στο δρόμο τους. Πόσο πιστεύετε στην καλή σας τύχη;

Αυτή τη στιγμή που γράφω, χιλιάδες αυτοκίνητα είναι παρκαρισμένα κλείνοντας τα πεζοδρόμια. Πόσοι νέοι που είναι έξω με τους φίλους τους θα τα βρουν μπροστά τους και θ’ αναγκαστούν να πάνε σπίτι περπατώντας στο δρόμο; Πόσοι από αυτούς φορούν ανακλαστικές λωρίδες; Μήπως φορούν μαύρα; Αν ναι, όταν τους χτυπήσει αυτοκίνητο θα πουν κάποιοι πως έφταιγαν όπως ο Αγγελόπουλος;

Εμείς, εσείς, όλοι όσοι παρκάρουν στο πεζοδρόμιο και περιμένουν τα παιδιά τους να επιστρέψουν δεν το σκεφτόμαστε αυτό;

Αδιαφορώντας και σηκώνοντας τους ώμους έχουμε γίνει συνυπεύθυνοι για την κατάσταση. Όχι, δεν είναι εντάξει όταν κάποιος περνά το κόκκινο ή παρκάρει στο πεζοδρόμιο. Οι νόμοι φτιάχτηκαν για την προστασία όλων μας. Κάθε φορά που κάποιοι τους παραβιάζουν παίζουν με τη ζωή των γύρω τους, τη δική μας ζωή. Θα την αφήσουμε στα χέρια τους;

Να πώς μειώνουν τα τροχαία

Στην Αυστραλία, κάποια φωτισμένα μυαλά κοίταξαν τις στατιστικές κι αντί να σηκώσουν τους ώμους αποφάσισαν να δράσουν.
Αντί ν' αρχειοθετήσουν τη στατιστική μαζί με τόσες άλλες, προσέλαβαν συγκοινωνιολόγους, κοινωνιολόγους, διαφημιστές.
Το αποτέλεσμα ήταν μια συγκλονιστική εκστρατεία που κατάφερε να μειώσει τους θανάτους από 776 το χρόνο σε 303 σε είκοσι περίπου χρόνια.
Αν η Αυστραλία των 22,6 εκατομμυρίων προσπαθεί ακόμη να μειώσει τα 303 θύματα που έχει κάθε χρόνο, η Ελλάδα των 11 εκατομμυρίων, με 2000 θύματα κάθε χρόνο, τι θα έπρεπε να κάνει;

Το βίντεο που ακολουθεί είναι ένα κολλάζ από τα διαφημιστικά σποτ των είκοσι πρώτων χρόνων της εκστρατείας. Δείτε το, είναι συγκλονιστικό:

Πόσοι ακόμη;

Ο θάνατος του Πάνου Τζαβάρα, του 14χρονου ποδηλάτη που παρασύρθηκε από αυτοκίνητο, συγκίνησε όλη την Ελλάδα.
Πόσοι άλλοι παρασύρθηκαν από οχήματα στο ίδιο διάστημα, για τους οποίους όμως δεν ακούσαμε τίποτα;
Με μια πρόχειρη έρευνα στο δίκτυο βρήκα δεκαεννιά επεισόδια, όλα μέσα σ' ένα μήνα.

Παράσυρση εννιάχρονου στη Λαμία
Εξάχρονος παρασύρθηκε στη Ναύπακτο
46χρονη στον Άλιμο
30χρονος στην Ερέτρια
Θάνατος πεζού στην παραλιακή
Μεθυσμένος αστυνομικός παρέσυρε ποδηλάτες
Αυτοκίνητο παρέσυρε παρέα φοιτητών
5χρονο κοριτσάκι στη Λαμία
Τρίχρονο κοριτσάκι τραυματίστηκε σε επικίνδυνο σημείο στην Καστοριά
Παράσυρση ηλικιωμένου στη Ναύπακτο
Δεκάχρονος με κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις
Πεζός παρασύρθηκε στη Μαγνησία
Οδηγός παρέσυρε κι εγκατέλειψε πεντάχρονη
44χρονη στην Κορινθία
Οχτάχρονος στο Αγρίνιο
25χρονος στην Αχαΐα
Αυτοκίνητο παρασύρει έξι
25χρονη παρασύρθηκε στην Κρήτη
Θάνατος ηλικιωμένου στην Αμφίκλεια

Από πότε η ζωή έγινε τόσο φτηνή που δεν αξίζει ούτε μισό λεπτό στο βραδινό δελτίο;

Πεζοί στο μνημείο του Λυσικράτους

Η Πλάκα είναι μια ιστορική γειτονιά, με γραφικά δρομάκια, παλιά σπίτια κι αμέτρητα αξιοθέατα. Είναι από εκείνες τις περιοχές που σε καλούν να τις εξερευνήσεις βήμα-βήμα, να χαθείς στα στενά σοκάκια και να ανακαλύψεις τις ομορφιές της.

Θα μπορούσε να είναι κάτι σαν το κέντρο της Πράγας, ένας διεθνής προορισμός με αυτόνομη ακτινοβολία, ένας παράδεισος για ντόπιους και ξένους.

Αντίθετα, είναι ένας επικίνδυνος – όσο και γραφικός – λαβύρινθος.

Οι περισσότεροι δρόμοι της Πλάκας καλούνται να φιλοξενήσουν συγχρόνως πεζούς και οχήματα ενώ το πλάτος τους μόλις που επαρκεί για τη μία μόνο από τις δύο χρήσεις. Κι αντί να δοθεί προτεραιότητα σε αυτό που προωθεί τον πολιτισμό και την οικονομία της χώρας, η περιοχή παραδίνεται απερίσκεπτα στην κυκλοφορία όσων βαριούνται να περπατήσουν ή βιάζονται να παρακάμψουν τη Μητροπόλεως.

Τυπικό παράδειγμα, ο δρόμος δίπλα στο μνημείο του Λυσικράτους.

 

Στη γωνία της φωτογραφίας δεν υπάρχει ίχνος πεζοδρομίου.

Όσοι κατεβαίνουν βρίσκονται ανυποψίαστοι πρόσωπο με πρόσωπο με ένα αυτοκίνητο που διεκδικεί το χώρο που βαδίζουν για να περάσει.

Οι τουρίστες κάνουν στην άκρη, το αυτοκίνητο περνά και είναι θαύμα πώς ακόμη δεν έχει συμβεί δυστύχημα στη συγκεκριμένη γωνία.

Ή ίσως να έγινε και να μην το μάθαμε ποτέ.

Βλέπετε, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης δε θεωρούν κάτι τέτοια νέα σημαντικά.

Οι έλληνες οδηγοί

Πάσχα και Πρωτομαγιά.
Οι μέρες της εξόδου, οι μέρες των τροχαίων στους εθνικούς δρόμους.
Οι φωτογραφίες που δημοσιεύω είναι από μια διαφημιστική εκστρατεία που έγινε το φθινόπωρο.
Δε νομίζω πως άλλαξε κάτι στην οδική μας συμπεριφορά, εσείς;
Αντίθετα, κάθε σαββατοκύριακο, γιορτή, τριήμερο θρηνούμε θύματα.
Και εκατοντάδες άλλα θύματα τις καθημερινές, που ποτέ δεν αναφέρουν τα δελτία ειδήσεων.
Πέρα από χίλια δυο άλλα, αυτή η χώρα χρειάζεται πολύ καλύτερη εκπαίδευση των οδηγών και πολύ λιγότερους οδηγούς στους δρόμους.
Αμφιβάλλει κανείς;
Να είστε όλοι καλά και ασφαλείς στους δρόμους.

Απεργίες

Απεργίες και πάλι.

Οι δρόμοι θα πήξουν από ταξί, μηχανές και γιώτα-χι, καθώς χιλιάδες άνθρωποι θα προσπαθούν να πάνε στη δουλειά τους. Χιλιάδες άλλοι, που δε θα βρουν ταξί, που δεν έχουν ή δε θα μπορέσουν να πάρουν τη μηχανή ή τ' αυτοκίνητό τους, θα ξεχυθούν στους δρόμους, σε πεζοπορείες που θα διαρκέσουν από μισή ως μιάμιση ώρα. Το μεσημέρι, σχολώντας, θα εναποθέσουν τις ελπίδες τους σε κάποιον καλό συνάδελφο που θα τους πάει κοντά στον προορισμό τους, ή σε κάποιον ταξιτζή που θα τους χωρέσει -μαζί μ' άλλα δυο-τρία άτομα- στο ταξί του, με το αζημίωτο φυσικά.
Ελάχιστοι θα προτιμήσουν το ποδήλατο, γιατί στην Ελλάδα, που διακινδυνεύει καθημερινά πάνω στα μηχανάκια, το ποδήλατο θεωρείται ακόμη επικίνδυνο μέσο.

Γιατί άραγε απεργούν οι οδηγοί των μέσων μαζικής μεταφοράς;
Δεν εννοώ τι αιτήματα έχουν, είμαι σίγουρη ότι είναι πολλά και δίκαια, όπως όλων μας αυτό τον καιρό.

Αυτό που ρωτώ είναι γιατί επιλέγουν την απεργία ως μέσο διεκδίκησης;

Περιμένουν μήπως πως η διακοπή των συγκοινωνιών θα συγκινήσει τους εθνοπατέρες μας που πηγαινοέρχονται στις διάφορες υποχρεώσεις τους μέσα σε μαύρες μερσεντές, με συνοδεία αστυνομίας και με τους τροχαίους να τους ανοίγουν το δρόμο;

Ή μήπως προσδοκούν ότι οι ταλαιπωρημένοι και κατάκοποι συμπολίτες τους (που θα περιμένουν μάταια ένα ταξί να τους σώσει από το λιοπύρι) θα δείξουν συμπάθεια και κατανόηση για τον αγώνα τους, όσο δίκαιος κι αν είναι;

Κάποτε οικτίραμε τους γιαπωνέζους που, για να μη ζημιωθεί η παραγωγική ικανότητα της χώρας ή της εταιρείας, έκαναν 'λευκή' απεργία, δηλαδή δούλευαν κανονικά, μ' ένα άσπρο περιβραχιόνιο στο χέρι, σε ένδειξη διαμαρτυρίας (η οποία, παραδόξως, στη χώρα εκείνη γινόταν σεβαστή και ακουστή).

Αν οι λευκές απεργίες δεν ταιριάζουν στην περηφάνεια του έλληνα, που το έχει τιμή και καμάρι του να πηγαίνει κόντρα στις αρχές και να μη σκύβει ποτέ το κεφάλι, γιατί δεν κάνουν οι φίλοι και συμπάσχοντες εργαζόμενοι, σε κάθε κλάδο, μια άλλου είδους απεργία; Μια απεργία που θα τσούξει την εργοδοσία, όχι τους συμπολίτες τους;

Για φανταστείτε: οι οδηγοί των λεωφορείων πηγαίνουν στη δουλειά τους σα να μην απεργούν. Βγάζουν όλα τα λεωφορεία στο δρόμο και βάζουν όλα τους τα δυνατά να είναι το ένα λεωφορείο μετά το άλλο. Ξεσκίζονται να μην αργήσουν τα δρομολόγια. Δεν κάνουν καν διάλειμμα για καφέ στα τέρματα. Σταματούν και πέρα από τις στάσεις (παραβαίνοντας τον κανονισμό) για να παραλάβουν άτομα που αργοπόρησαν ή έχουν κινητικές δυσκολίες. Συνεχίζουν τα δρομολόγια και το βράδυ (είπαμε, εικοσιτετράωρη απεργία). Βάζουν μουσική, αστειεύονται με τον κόσμο και κάνουν ό,τι μπορούν για να επικρατεί μια ατμόσφαιρα γιορτής

Το καλύτερο το φύλαξα για το τέλος: όλες οι διαδρομές θα είναι δωρεάν, για όλους τους επιβάτες. Ένα μικρό χαρτάκι κολλημένο στα μηχανήματα ακύρωσης θα πληροφορεί τους επιβάτες ότι το μηχάνημα είναι χαλασμένο ή ότι απεργεί. Οι μηχανικοί της εταιρείας, απεργώντας κι αυτοί, μπορούν να φροντίσουν γι αυτό. Φυσικά και οι ελεγκτές θ' απεργούν: θα μπαίνουν στα λεωφορεία και δε θα κοιτάζουν κανένα εισητήριο - απλά θα κρατούν τη χειρολαβή και θα πιάνουν κουβέντα με τον κόσμο ή θα μοιράζουν ένα χαρτί με τα αιτήματά τους.

Απίθανο;

Αδύνατο;

Κι όμως, όλα είναι δυνατά, αρκεί να υπάρχει θέληση και θάρρος.

Είναι δεδομένο ότι οι εργοδότες θα φρυάξουν. Οι κρατούντες θα θορυβηθούν. Οι εφημερίδες, τα κανάλια και οι σταθμοί θα δώσουν προσοχή. Όσο για τον κόσμο, αυτός θα πάρει σίγουρα το μέρος των απεργών. Αυτό δε θέλουν όλοι οι απεργοί του κόσμου;

Ή μήπως όχι;

.

Γιατί κανείς, μα κανείς, δε λέει τίποτα;

Ξαναδιαβάζω το άρθρο για τα δυστυχήματα, προσπαθώ να μετρήσω τα θύματα και χάνω το λογαριασμό. Σκεφτείτε τους δρόμους και τα ατυχήματα που δεν αναφέρει το άρθρο - σε όλη την πόλη, σε όλη τη χώρα.
Πόσες τραγωδίες κρύβουν αυτά τα λίγα νούμερα; Πόσα διαλυμένα σπιτικά;
Όλοι ξέρουμε για τις μετωπικές στην εθνική. Ξέρατε όμως ότι κάθε χρόνο παρασύρονται τόσο πολλοί πεζοί; Εγώ όχι.

Φαίνεται ότι κανένας σταθμός ή κανάλι δε θεωρεί τέτοιες ειδήσεις άξιες λόγου, ενώ οι εφημερίδες τις περνούν στα 'ψιλά'.
Κι όμως, υπάρχουν τόσες πολυδιαφημισμένες πρωτοβουλίες κοινωνικού περιεχομένου. Γιατί δεν αναλαμβάνει κάποιο κανάλι μια εκστρατεία για το θέμα; Δεν είναι εξίσου ζωτικής σημασίας με το περιβάλλον; Μήπως δεν περπατούμε όλοι; Έστω και μέχρι εκεί που παρκάραμε;

Φαντάζομαι ένα κανάλι που θα τολμήσει ν' αρχίζει κάθε δελτίο ειδήσεων με μια αναφορά στο μετρητή της ημέρας: τόσα θύματα σήμερα, τόσα συνολικά από την αρχή του έτους, τόσοι από αυτούς ήταν πεζοί, τόσοι από αυτούς ήταν παιδιά.
Μακάβριο; Προκαλεί σοκ;

Υπάρχει τίποτα καλύτερο από ένα δυνατό σοκ για να μας ξυπνήσει από αυτό το τέλμα της αδιαφορίας;
.

Οι αριθμοί της φρίκης

Οι πεζοί στους δρόμους και οι δρόμοι γεμάτοι στρεσαρισμένους οδηγούς - υπάρχει χειρότερος συνδυασμός; Θα έπρεπε να συμβαίνουν ατυχήματα κάθε μέρα, έτσι δεν είναι;

Ε, λοιπόν, συμβαίνουν.
Ναι, από όλους αυτούς τους πεζούς που βγαίνουν στους δρόμους, κάποιοι δεν τη γλιτώνουν.
Δε με πιστεύετε;
Διαβάστε παρακάτω:

ΛΕΩΦΟΡΟΣ ΠΟΣΕΙΔΩΝΟΣ:

Στο τμήμα της παραλιακής λεωφόρου από την οδό Αλφα ως την ακτή Βουλιαγμένης σημειώθηκαν 441 ατυχήματα με 35 νεκρούς, 68 βαριά τραυματίες και 700 ελαφρά τραυματισμένους


3ης ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ΚΑΙ ΧΑΛΚΟΚΟΝΔΥΛΗ:

Σημειώνονται ετησίως κατά μέσο όρο 17 δυστυχήματα με περίπου 10 σοβαρά τραυματίες ή και νεκρούς!


ΣΤΑΔΙΟ:

Ετησίως σημειώνονται στο σημείο αυτό 14 δυστυχήματα με 9-10 θύματα.

Ανάμεσα στα θύματα είναι συχνά, όπως αναφέρει η Τροχαία, και ξένοι τουρίστες, οι οποίοι συνήθως είναι πιο προσεκτικοί.


ΒΑΣΙΛΙΣΣΗΣ ΣΟΦΙΑΣ ΚΑΙ ΣΕΚΕΡΗ:

Σημειώνονται ετησίως 12 δυστυχήματα με εννέα θύματα κατά μέσο όρο.


ΒΑΣΙΛΙΣΣΗΣ ΣΟΦΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΣΟΓΕΙΩΝ:

Στο περιώνυμο «τρίγωνο της Μεσογείων», ο πεζός ακροβατεί μεταξύ των διαδοχικών διαχωριστικών νησίδων. Στο σημείο αυτό σημειώνονται ετησίως 13 δυστυχήματα, κατά μέσο όρο με επτά θύματα.


ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ 37 ΚΑΙ 41!

Στο σημείο αυτό σημειώνονται ετησίως 10 ατυχήματα, με οκτώ βαριά τραυματισμένους ή νεκρούς διαβάτες, οι οποίοι, χωρίς καμία εξαίρεση, παρασύρονται από διερχόμενα οχήματα.


ΠΑΤΗΣΙΩΝ ΚΑΙ ΒΕΡΑΝΖΕΡΟΥ:

Κατά μέσο όρο ετησίως σημειώνονται 17 δυστυχήματα με 15 θύματα! Το 33% των οχημάτων που παρασύρουν πεζούς είναι λεωφορεία, το 27% τρόλεϊ και το 33% μοτοσικλέτες. [...] Η τοποθέτηση κιγκλιδωμάτων στην Πατησίων θεωρείται ότι χειροτερεύει την κατάσταση.


ΚΟΜΒΟΣ ΠΥΡΡΩΝΟΣ ΚΑΙ ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗΣ:

Στο σημείο αυτό σημειώθηκαν 19 τροχαία ατυχήματα σε διάστημα έξι χρόνων.


ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΚΑΙ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΣΜΥΡΝΗΣ:

Στη συμβολή αυτών των οδών σημειώνονται ετησίως τέσσερα ατυχήματα, με τρεις σοβαρά τραυματισμένους.


ΠΑΤΗΣΙΩΝ ΚΑΙ ΣΟΛΩΜΟΥ:

Το 33% των ατυχημάτων οφείλεται σε πλαγιομετωπική σύγκρουση και στο 25% παρασύρεται πεζός.


ΠΑΤΗΣΙΩΝ ΚΑΙ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ:

Σε ποσοστό 60% τα ατυχήματα που σημειώνονται σε αυτό το σημείο έχουν θύματα πεζούς οι οποίοι παρασύρονται από διερχόμενα οχήματα.


ΠΑΤΗΣΙΩΝ ΚΑΙ ΧΑΛΚΟΚΟΝΔΥΛΗ:

Κατά μέσο όρο ετησίως σημειώνονται τέσσερα ατυχήματα, με ισάριθμα θύματα. Σε ποσοστό 35% τα ατυχήματα έχουν θύματα πεζούς οι οποίοι παρασύρονται κυρίως από τρόλεϊ.


ΑΧΑΡΝΩΝ Και ΗΠΕΙΡΟΥ:

Στο σημείο αυτό σημειώνονται ετησίως κατά μέσο όρο οκτώ ατυχήματα, με τέσσερις-πέντε σοβαρά τραυματίες ή νεκρούς. Σύμφωνα με εκτιμήσεις, τα θύματα του 35% των ατυχημάτων είναι πεζοί οι οποίοι παρασύρονται από διερχόμενα οχήματα.


ΑΧΑΡΝΩΝ ΚΑΙ ΤΣΟΥΝΤΑ:

Ετησίως στο σημείο αυτό σημειώνονται επτά ατυχήματα, με τρία-τέσσερα θύματα.


ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗΣ ΚΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ:

Στο σημείο αυτό έχουν σημειωθεί σε έξι χρόνια 20 ατυχήματα με 32 τραυματίες!


ΚΟΜΒΟΣ ΛΕΩΦΟΡΟΥ ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗΣ ΚΑΙ ΑΓΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ:

Την περίοδο 1993-1996 στο σημείο αυτό συνέβησαν 13 τροχαία δυστυχήματα με 4 νεκρούς και 18 τραυματίες!


ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗΣ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ:

Την τελευταία εξαετία έχουν σημειωθεί 18 τροχαία ατυχήματα.

(Οι πληροφορίες είναι από το Βήμα. Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=111337&ct=75&dt=30/05/1999)

.