Τις προάλλες συνάντησα το Σπύρο Ντ.
Η ζωή του είναι ένας διαρκής δρόμος μετ' εμποδίων, αλλά ο Σπύρος δεν το βάζει κάτω. Αγωνίζεται κάθε μέρα και κερδίζει το χρυσό μετάλλιο της ζωής.
Τον είδα να παιδεύεται να κατέβει με το αμαξίδιό του μία συνηθισμένη ράμπα, από αυτές που συναντάς παντού στην Ελλάδα. Δεν ήταν εύκολο, γιατί η ράμπα είχε "δόντι" (ή σκαλοπάτι) κι έπρεπε να προσέξει πολύ να μην ανατραπεί το αμαξίδιό του. Του πήρε ειδική τεχνική, καλό υπολογισμό θέσης, κλίσης και γωνίας και κάμποση ώρα να κατέβει από αυτό που οι περισσότεροί μας περνάμε μ' έναν απλό διασκελισμό. Θαυμάστε τον:
"Να σε τραβήξω;" τον ρώτησα. "Ναι, για να το δούνε όλοι" μου απάντησε. Δυστυχώς, πρόλαβα μόνο το τέλος της όλης διαδικασίας. Λίγο πιο πάνω