Συλλογική υπαιτιότητα

Δε μιλάω μόνο για την Κέρκυρα.
Ούτε μόνο για τη Θέρμη, την Πάτρα, τη Μεσσηνία.

Σ' όλη τη χώρα έχουμε δομήσει ένα περιβάλλον χωρίς το στοιχειώδη εξοπλισμό για τις ανάγκες μας. Καταστήματα χωρίς θέση για να παρκάρουμε.
Δρόμοι χωρίς χώρο να περπατήσουμε.
Γειτονιές χωρίς αλάνες για να παίζουν τα παιδιά μας.
Πόλεις χωρίς πράσινο για ν' αναπνέουμε.

 

Κι εμείς βλέπουμε την κατάσταση και προσπερνάμε.
Ακόμη καλύτερα, φροντίζουμε να καταπατήσουμε όλους τους πολεοδομικούς κανόνες κι έπειτα μένουμε στο κτίριο που "έφαγε"το πεζοδρόμιο.

Αν υπάρχει πεζοδρόμιο θα το κλείσουμε - με αμάξι, ζαρντινιέρες, εμπορεύματα, ό,τι έχουμε τέλος πάντων.
Παρκάρουμε στην πλατεία που θα έπαιζαν μπάλα τα παιδιά.
Θα κλείσουμε τη ράμπα αναπήρων.
Θα κόψουμε το διάδρομο τυφλών.

Φταίμε.
Φταίμε γιατί για την ευκολία μας ή για το κέρδος (λίγων λεπτών, λίγων ευρώ, λίγων τετραγωνικών) κάναμε κόλαση τον παράδεισο που λέγεται Ελλάδα.
Σ' αυτή την κόλαση περνάμε τη ζωή μας, κι σ' αυτή την κόλαση κάθε μέρα θυσιάζουν τη ζωή τους δύο από μας.

Bλέπουμε το δρόμο.
Βλέπουμε το αυθαίρετο, το παρκαρισμένο, τα τραπεζάκια της καφετέριας.
Βλέπουμε τη μάνα να βγαίνει στο δρόμο με το καροτσάκι, τον ανάπηρο να παιδεύεται, τον παππού να ταλαιπωρείται.
Και προσπερνάμε.
Δεν είναι δική μας ευθύνη, λέμε.
Δε θ' αλλάξουμε εμείς τον κόσμο, λέμε.
"Δεν αλλάζει μωρέ ο Έλληνας!", αγανακτούμε.

Όμως, όσο προσπερνάμε, όσο σηκώνουμε τους ώμους αδιάφορα, όσο δεν προσπαθούμε να φτιάξουμε τα πράγματα, γινόμαστε όλοι συνυπαίτιοι.
Όταν δεν αντιδρούμε, δε μιλάμε, δεν κάνουμε ό,τι περνά από το χέρι μας, γινόμαστε συνυπεύθυνοι για το θάνατο της Άννα-Μαρίας, του Νίκου, του Σόλωνα.
Το έχω ξαναπεί.

Δεν είναι πια καιρός ν' αλλάξουμε πορεία;
Ν' αρχίσουμε να συμπεριφερόμαστε σαν πολίτες;
Δημοκρατία δε σημαίνει μόνο δικαιώματα, αλλά και υποχρεώσεις.
Τα πρώτα πρέπει να τα υπερασπιζόμαστε. Τις δεύτερες πρέπει να τις αναγνωρίζουμε και να τις διεκπεραιώνουμε.

Κανένα ‘Ελεος για τους Πεζούς

Μόνο  τον Ιανουάριο του  2019, με διαφορά μερικών ημερών δύο μαθητές έχασαν τη ζωή τους.  Στο δρόμο από το σχολείο στη Καλαμάτα ο 15χρονος μαθητής, στο δρόμο από το σχολείο στη Κέρκυρα η οκτάχρονη μαθήτρια.  Ακόμα ένας πατέρας φεύγοντας από το σχολείο των παιδιών του.
Στη χώρα που μισό εκατομμύριο νέοι άνθρωποι, έχουν φύγει στο εξωτερικό και το ¼ από αυτούς , δεν επιθυμεί να γυρίσει πίσω.
Στη χώρα που η υπογεννητικότητα αυξάνεται και ο μέσος αριθμός γονιμότητας, παιδιών ανά ζεύγος  είναι 1,26 έναντι 1,49 , του μέσου όρου στην Ευρώπη.
Στη χώρα που προβλέπεται ελάττωση πληθυσμού, τις επόμενες δεκαετίες από 800.000 μέχρι 2.500.000 άτομα.
Σε αυτή τη χώρα τα τροχαία εγκλήματα και οι παρασύρσεις πεζών, είναι στην ημερησία διάταξη. Μόνο  για το πρώτο  εξάμηνο του 2018, Η Ελληνική Αστυνομία αναφέρει 74 παρασύρσεις πεζών, 27% ποσοστό των θανατηφόρων τροχαίων.*
Και δεν είναι μόνο οι νεκροί, είναι και οι άνθρωποι που μένουν μόνιμα με μερική ή ολική αναπηρία.
Απούσα η πολιτεία, η Τροχαία, η Αστυνομία, η Δημοτική Αρχή. Το δικαίωμα του ψηφοφόρου που παρανομεί, κέρδισε το δικαίωμα στο θάνατο του άλλου.



Σε αυτήν τη χώρα και συγκεκριμένα στη πόλη μας, συνάντησα το νεαρό ζευγάρι με τα δίδυμα τους,

Πεζοδρόμιο; Ποιο πεζοδρόμιο;

Σήμερα το μεσημέρι, δέχτηκα ένα αναπάντεχο τηλεφώνημα από την Κέρκυρα.
Ήταν ο ιδιοκτήτης ενός από τα καταστήματα δίπλα στο σημείο όπου η οχτάχρονη μικρούλα έχασε τη ζωή της.
Ο άνθρωπος μου ζήτησε να κατεβάσω, από πρόσφατη ανάρτηση, τη φωτογραφία στην οποία με άσπρα βέλη έχω σημειώσει τα διάφορα εμπόδια σ' αυτά που φαίνονται ως "πεζοδρόμια" στην περιοχή.

Είπε πως στην εικόνα φαίνεται καθαρά το επαγγελματικό του όχημα και μπορεί κάποιοι να νομίσουν ότι τον θεωρώ συνυπαίτιο για το δυστύχημα.
Πρόσθεσε επίσης πως δεν είναι παράνομα παρκαρισμένος. Το σημείο στο οποίο είναι παρκαρισμένο το εταιρικό φορτηγό αποτελεί τμήμα της πρασιάς του κτιρίου και συνεπώς είναι ιδιωτικός χώρος.
Μου έστειλε μάλιστα και φωτογραφίες για να επιβεβαιώσει του λόγου το αληθές.

Η πίτα του 2019

Η επόμενη συνάντησή μας θα είναι για την κοπή της πίτας μας!

Θα έχουμε μπουφέ στον οποίο όλοι θα συνεισφέρουμε κάτι (ρεφενέ πάρτι), θα φάμε, θα πιούμε και θα κουβεντιάσουμε.

Σας περιμένουμε!


Πότε: Την Κυριακή, 17 Φεβρουαρίου, 2019, στη 1 μμ.

Πού: στο Στέκι των Φίλων του Ποδηλάτου (Επταχάλκου 3, δίπλα στο σταθμό του Θησείου)

Πώς: Όπως είστε κρατώντας το κάτι τι σας.

Να φέρουμε τα παιδιά; Φυσικά. Θα παίξουν στον πεζόδρομο αν ο καιρός είναι καλός, ή θα δουν ταινία αν βρέχει. Θα υπάρχουν επίσης επιτραπέζια παιχνίδια και υλικά ζωγραφικής.

Στην Ελλάδα, τα παιδιά πεθαίνουν περπατώντας

Θρήνος στην Κέρκυρα για την οχτάχρονη μικρούλα που ξεψύχησε στο δρόμο για το σχολείο.

Θρήνος και στη Μεσσηνία, όπου ένας μαθητής γυμνασίου σκοτώθηκε στο δρόμο από το σχολείο στο σπίτι.

Τι να τον κάνουμε το θρήνο;

Κάθε χρόνο, τα Ελληνόπουλα πληρώνουν με τη ζωή τους τη βλακεία και την αδιαφορία των μεγαλυτέρων τους, που έφτιαξαν μια χώρα στην οποία τα παιδιά δε μπορούν να πάνε σχολείο χωρίς να κινδυνεύουν.

Κι ενώ εμείς ζητωκραυγάζουμε το ένα ή το άλλο κόμμα, κατακρίνουμε τη μία ή την άλλη πολιτική επιλογή, έξω απ' τα κατώφλια μας ο θάνατος καραδοκεί γιατί εμείς του ανοίξαμε την πόρτα και τον αφήσαμε να θερίζει τα παιδιά μας.

Γιατί στην Ελλάδα, τα παιδιά πεθαίνουν περπατώντας.

Γιατί δεν έχουμε ξεσηκωθεί ακόμη;

Ξαφνιάστηκε ο δήμαρχος

Ένας πατέρας σκοτώθηκε παρασυρμένος από αμάξι. O σύλλογος του σχολείου του γιού του ξεσηκώθηκε. «Μα είναι δυνατόν;» απορεί ο δήμαρχος.

H χτεσινή μας συνάντηση

Αγαπητές φίλες και φίλοι, 

Η ομάδα μας συναντήθηκε χτες στο Μουσείο Ακρόπολης και τα λέγαμε για 3 ώρες περίπου.

Θα προσπαθήσω να συμπυκνώσω τα όσα είπαμε σε μορφή λίστας για να σας γλιτώσω χρόνο. Υπενθυμίζω ότι τα θέματα τίθενται από όποιον θέλει (δε χρειάζονται 100.000 υπογραφές) και συζητούνται στην επόμενη συνάντηση (και δικτυακά αν επείγει).

1) Να γίνουν οι συναντήσεις μας σταθερές;

Ναι.

Συνάντηση στο Μουσείο Ακροπόλεως

Συναντιόμαστε αυτή την Κυριακή, 13/1/'19 στις 11πμ.

Σας περιμένουμε!
Έχουμε πολλά και σοβαρά να πούμε:

• Τι κάναμε και πώς περάσαμε τις γιορτές ;-)
• Πότε και πού θα κόψουμε τη βασιλόπιτά μας.
• Τι δράσεις θα σχεδιάσουμε για την επόμενη χρονιά

και πολλά άλλα βαρυσήμαντα!


Ανυπομονώ να τα πούμε!

ΥΓ. Υπενθυμίζω ότι το μουσείο Ακρόπολης και το είδος της συνάντησης επιλέχθηκαν σε παλιότερη ψηφοφορία. Σε επόμενη ψηφοφορία επιλέχθηκε η μέρα και η ώρα.


Επίσης, στο Μουσείο πληρώνετε μόνο τον καφέ σας, χωρίς είσοδο, αν περάσετε ίσια στην καφετέρια. Για να δείτε και την έκθεση, οι ενήλικοι πληρώνουν 5ευρώ, ενώ ανήλικοι, υπερήλικες και άνεργοι με κάρτα μπαίνουν δωρεάν.

Όσες/-οι έρχεστε πρώτη φορά και δε μας γνωρίζετε, θα έχουμε αυτή την εικόνα (από παλιότερη εκδήλωση) πάνω ή δίπλα σ' ένα από τα τραπέζια μας:

_________________

Πηγή εικόνας μουσείου

Καλή χρονιά, με όραμα

Αγαπητές φίλες και φίλοι,

Καλό, δημιουργικό, επιτυχημένο 2019!

Θυμηθείτε: το μέλλον θα φτιαχτεί από τους σπόρους που εμείς θα φυτέψουμε σήμερα.

Γι αυτό μη σταματάτε ν' αγωνίζεστε κάθε μέρα, σε κάθε μετερίζι για ν' αλλάξουμε νοοτροπίες και να κάνουμε αυτή τη χώρα καλύτερη.

Ευχόμαστε σε όλες και όλους μια καλή χρονιά, γεμάτη απ' όλα τα καλά: υγεία, αγάπη, ειρήνη, ευτυχία, δύναμη, δημιουργικότητα και επιτυχίες!