Η γλώσσα της λογικής πιάνει σ' όσους έχουν λογική.
Η γλώσσα της ευσυνειδησίας σ' όσους έχουν ευσυνειδησία.
Όταν κάποιος δεν διαθέτει τα παραπάνω, κάθε επιχείρημα πέφτει στο κενό, όπως δείχνει το παρακάτω παράδειγμα:
Ο λογικός άνθρωπος δεν χρειάζεται να του πεις "Μην παρκάρεις στη ράμπα, υπάρχουν άνθρωποι που τη χρειάζονται". Ο ευσυνείδητος δεν χρειάζεται ν' ακούσει "Μην το αφήσεις στη στροφή, γιατί θα κολλήσει το λεωφορείο". Το ξέρουν. Το αποφεύγουν.
Ο λογικός άνθρωπος σπάνια κάνει τέτοια λάθη. Αν συμβεί κάτι τέτοιο, μόλις του εξηγήσεις ζητά συγνώμη και σπεύδει να διορθώσει το λάθος του.
Ο μη λογικός δεν καταλαβαίνει. Ο μη ευσυνείδητος δεν νοιάζεται να καταλάβει. Το έχουμε ξαναδεί.
Για να συνεννοηθείς μ' αυτούς τους ανθρώπους πρέπει να μιλήσεις μια γλώσσα που καταλαβαίνουν.
Όμως, αφού δεν καταλαβαίνουν τη λογική και την ευσυνειδησία, ποια γλώσσα μπορούν να καταλάβουν τελικά;
Παρακάτω θα βρείτε μερικούς από τους τρόπους που δοκιμάσαμε και βρήκαμε αποτελεσματικούς:
α. Η ομαδική προσέγγιση
Αρχικά, όπως έχουμε ήδη πει, όλοι μας αποφεύγουμε την κοινωνική αποδοκιμασία. Είναι αυτό που λέμε "το παράδοξο της πιτζάμας". Δεν είναι παράνομο να βγεις στον δρόμο με τις πιτζάμες. Δεν είναι επικίνδυνο. Δεν τιμωρείται. Κι όμως, κανείς δεν το κάνει. Γιατί; Γιατί αποδοκιμάζεται. Έχει αυτό που λέμε "κοινωνική απαξία"
Έτσι λοιπόν, αν δίπλα στην κυρία που έκανε την ανάρτηση (και την παρατήρηση στην ασυνείδητη οδηγό) βρισκόταν ένας δύο ακόμη που έλεγαν τα ίδια, η οδηγός θα υποχωρούσε. Μία φωνή δεν εκπροσωπεί το κοινωνικό σύνολο, γιατί εύκολα μπορεί να απορριφθεί ως η φωνή ενός παράξενου ή εκκεντρικού. Όταν όμως όλοι οι παριστάμενοι λένε το ίδιο, τότε λίγοι αντιστέκονται γιατί τα ένστικτά μας υπαγορεύουν τη συμμόρφωση με τον κοινωνικό μας περίγυρο.
β. Η απειλή του νόμου
Δεν είναι μόνο τα παιδιά που όταν δεν ακούν από λόγια τα συνετίζει η απειλή της τιμωρίας. Πιθανότατα οι μεγάλοι που φέρονται έτσι μεγάλωσαν με απειλές και μπορούν να καταλάβουν μόνο το δίκαιο του ισχυροτέρου.
Όπως κι αν έχει, η απειλή ότι θα καλέσετε την τροχαία, αρκεί για να κάνει τους περισσότερους να φύγουν βρίζοντας. Όσοι μείνουν, μάλλον θα λάβουν ένα πολύ ωραίο ροζ χαρτάκι που θα τους κάνει να σκεφτούν "καλύτερα να μην τ' αφήσω εδώ, θα βρεθεί κάποιος να καλέσει την τροχαία".
Κακά τα ψέμματα, οι οδηγοί θεωρούν απίθανο το πέρασμα της τροχαίας. Όταν όμως λάβουν μια-δύο κλήσεις, τότε αρχίζουν να σκέφτονται διαφορετικά.
γ. Ακτιβισμός
Δυστυχώς, η άφιξη της αστυνομίας δεν είναι πάντα βέβαιη, ή έγκαιρη. Βέβαια, υπάρχουν τρόποι να εξαναγκάσετε την αστυνομία να σας ακούσει, αλλά θα είναι αργά για τη συγκεκριμένη παράβαση.
Μπορείτε όμως να εξασφαλίσετε πως ο/η οδηγός δε θα φύγει ατιμώρητος/η. Απλά δείξτε του/της την αποδοκιμασία σας έμπρακτα, με τρόπο που θα τον/την κάνει να σκεφτεί δύο φορές πριν κάνει το ίδιο.
Συνιστούμε ανεπιφύλακτα τη χρήση αυτοκολλήτων. Πρώτον ενημερώνουν τον/την οδηγό και μπορούν να οδηγήσουν σε συμμόρφωσή του/της. Δεύτερον, σε αντίθεση με τα μη-αυτοκόλλητα έντυπα, που πετιούνται στο δρόμο πριν διαβαστούν, τα αυτοκόλλητα δεν φεύγουν εύκολα. Θα κοστίσουν στον οδηγό τόσο χρόνο, όσον προσπάθησε να κερδίσει παρκάροντας παράνομα. Όσο σπάει τα νύχια του προσπαθώντας να ξεκολλήσει το αυτοκόλλητο από το παρμπρίζ, θα σκέφτεται πως ίσως καλύτερα να μη το ξανακάνει.
Το ίδιο ισχύει για σημειώματα με κραγιόν ή μαρκαδόρο. Και τα δύο σβήνουν, αλλά δύσκολα. Οπωσδήποτε πάντως, κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί πως προκαλούν φθορά περιουσίας.
Τα παραπάνω έχουν κι άλλο ένα πλεονέκτημα: ο/η οδηγός που θα τα δει, μπορεί να μπει στον πειρασμό να καλέσει την αστυνομία για βανδαλισμό. Η ίδια αστυνομία που δεν έρχεται στην κλήση σας για παράνομο παρκάρισμα, θα έρθει οπωσδήποτε σε μια κλήση για φθορά ξένης περιουσίας και - τι παράξενο - θα διαπιστώσει την παράβαση. Ο/Η οδηγός από αγανακτισμένος θα βρεθεί απολογούμενος και θα το φυσά και δεν θα κρυώνει.
δ. Με όπλο την τρέλα
Τέλος, σε μερικές περιπτώσεις, εκεί που η λογική δεν πιάνει, μπορεί να πιάσει η τρέλα. Δοκιμάστε κάποιες δικές μας ατάκες που έχουμε συλλέξει, ή επινοήστε τις δικές σας και -πού ξέρετε;- μπορεί να δείτε ανταπόκριση.
ε. Τέρμα στην υποταγή
Οπωσδήποτε, προσπερνώντας αδιάφορα δίνετε θάρρος στους ασυνείδητους. Όσο ξέρουν ότι δεν πρόκειται να πάθουν τίποτα, θα συνεχίζουν. Αν θέλετε να αλλάξετε την εικόνα της ασυδοσίας και ασυνειδησίας που βλέπουμε γύρω μας κάθε μέρα, πρέπει να αντιδράσετε. Η παθητική στάση τους δίνει απλώς θάρρος να συνεχίζουν.
Θέλετε να δείτε την αλλαγή; Αλλάξτε εσείς πρώτα.
Αρχίστε δείχνοντας την αποδοκιμασία σας.
Συνεχίστε απαιτώντας τον σεβασμό.
Προχωρήστε απαιτώντας από τους υπαλλήλους σας να κάνουν τη δουλειά για την οποία τους πληρώνετε, με τους φόρους σας.
Έχουν περάσει σχεδόν 200 χρόνια από το '21. Δεν έχει σημασία αν ο καταπιεστής είναι ξένος ή ντόπιος. Είναι καιρός να σηκώσουμε επιτέλους το κεφάλι.
Πηγή ανάρτησης και πρώτης εικόνας.
